Af hverju í ósköpunum hafa jarðarber breyst í jarðaber (með engu r-i) hjá mjög mörgum? Ég les yfir mikið af mataruppskriftum og síðustu ár hefur mér fundist eins og allavega 80% höfunda þeirra skrifi jarðaber. Og þegar ég gekk framhjá Víði í Skeifunni í dag var þar fallega skrifað skilti þar sem ,,jarðaber“ voru auglýst. Skrítið.
En það varð til þess að mér datt í hug uppskrift sem ég birti í MAN í vor (reyndar tvær uppskriftir eðn það eru bara jarðarber í annarri). Þessir sætu munnbitar eru kannski svolítið sumarlegir – ekki síst jarðarberin – en sumarið er nú svo sem ekki alveg búið, skulum við vona, og svo eiga þeir líka alveg eins við á öðrum árstímum – eða að minnsta kosti er alltaf verið að halda boð með pinnamat og fingrafæði og svoleiðis og þá er nú ágætt að hafa eitthvað sætt með – en ekki endilega dísætt. Ég hef til dæmis, starfsins vegna, farið í ótal útgáfuboð síðustu árin; það er mest um þau á haustin og fram eftir jólabókavertíðinni og maður getur nú orðið svolítið leiður á konfektmolum, þótt þeir séu annars ágætir.
En þetta er ekkert dísætt. Annars vegar eru þetta litlar snittur með jarðarberjum og svo fylltar döðlur með mascarpone. Enginn hvítur sykur en hins vegar ögn af hunangi eða hlynsírópi. Og svo ávextirnir.
Fyrst eru jarðarberjasnitturnar. Með r-i. Úr þessum skammti ættu að koma 30-40 snittur.
Ég byrjaði á að hita ofninn í 200°C. Skar svo snittubrauðið í þunnar sneiðar, raðaði þeim á bökunarplötu og bakaði í um 3 mínútur, eða þar til sneiðarnar voru hálfþurrar og aðeins farnar að taka lit á jöðrunum. Tók þær þá út og lét kólna.
Ég var með 250 g af vel þroskuðum og sætum, frekar stórum jarðarberjum. Skar þau í þunnar sneiðar. Svo smurði ég hverja snittu með þykku lagi af mjúkum mascarponeosti og setti 1-3 jarðarberjasneiðar (eftir stærð) á hverja snittu.
Síðan dreypti ég örlitlu þunnu hunangi yfir og stráði svo ögn af söxuðum pistasíum yfir hunangið. Setti snitturnar í kæli smástund.
Þá voru það döðlurnar – ég var með 300 g af mjúkum döðlum, það eru svona 30-40 döðlur. Ég tók steinana úr döðlunum og opnaði þær vel. Hrærði svo saman 200 g af mjúkum mascarponeosti, 2 msk af hlynsírópi (eða hunangi) og svolítinn kanel.
Ég var með 100 g af pekanhnetum. Tók frá fallega kjarna, helmingi færri en döðlurnar voru (það hefur líklega verið svona helmingurinn) og skar þá í sundur í tvennt eftir endilöngu. Svo grófsaxaði ég afganginn og hrærði saman við ostinn. Það er betra að gera það í þessari röð því ef einhverjir kjarnar brotna þegar verið er að skera þá í tvennt má bara skipta þeim út (ég klikkaði á því þegar ég var að gera þetta ).
Ég setti um 1 kúfaða teskeið af blöndunni í hverja döðlu. Svo tók ég pekanhnetuhelmingana og þrýsti þeim aðeins ofan í fyllinguna í hverri döðlu. Kældi þetta þar til ostablandan stífnaði (má líka setja smástund í frysti).
Jarðarberjasnittur
30-40 snittur
1 snittubrauð eða mjótt baguettebrauð
150 g mascarponeostur, mjúkur
250 g jarðarber
þunnt hunang
pistasíuhnetur, grófsaxaðar
*
Fylltar döðlur með pekanhnetum
30-40 döðlur
300 g döðlur, mjúkar
200 g mascarponeostur, mjúkur
2 msk hlynsíróp eða hunang
kanell á hnífsoddi
100 g pekanhnetur
En girnilegt! Ég held að r-ið úr jarðarberjum hafi á einhverjum tímapunkti ratað í orðið notarlegt sem virðist vera að dúkka upp á ótrúlegustu stöðum. Ég fæ hroll, bæði af r-lausum jarðarberjum og öllu sem er notaRlegt. Fer vandræðalega mikið í taugarnar á mér.