Einhverntíma fyrir löngu síðan var ég búin að lofa að koma með kleinur í vinnuna. Nýsteiktar alltsvo. Og þegar ég var að steikja og mynda kleinur á dögunum og sagði frá því á Facebook var ég minnt á þetta loforð og gat náttúrlega ekki annað en staðið við það. Var nú búin að segja að ég yrði þá að vakna snemma eða gera þetta á frídegi ef ég ætti að koma með þær volgar í vinnuna.

En svo lét ég verða af þessu í morgun, vaknaði reyndar bara á venjulegum tíma. (Kl. 7:22. Af einhverri ástæðu hefur vekjaraklukkan mín árum saman verið stillt á 7:22. Og svo las ég í einhverri bók í fyrra að vísindamenn hefðu komist að því að 7:22 væri einmitt heppilegasti tíminn til að vakna á samkvæmt líkamsklukku eða lífsryþma eða einhverju. Merkilegt. Nema klukkan á Íslandi er náttúrlega kolvitlaust stillt svo ég er samt ekkert að vakna á réttum tíma …)

Allavega, ég klæddi mig og svona og fór svo fram í eldhús, kveikti undir potti með feiti sem stóð þar síðan ég var að steikja kleinur fyrir myndatöku á dögunum (þá var klukkan 7.34), steytti kardimommur, bjó til deig, flatti það út, skar kleinur og sneri þeim; þá var feitin einmitt orðin heit og ég steikti eitthvað rúmlega 40 kleinur. Þá var klukkan orðin 8:07 og ég akkúrat að missa af strætóinum sem ég er vön að taka. Svo að ég kom korteri of seint í vinnuna í morgun. Þannig að þetta tók samtals 33 mínútur, frá upphafi til enda. Svo að ef þið haldið að kleinubakstur sé mjög tímafrekur, þá þarf það ekki að vera.

Kleinurnar gerðu töluverða lukku og einhverjir vildu fá uppskrift. Sjálfsagt að verða við því. Þetta er engin fansí uppskrift, bara hversdagskleinur. Svolítið stökkar að utan en mjúkar innan í, ekki seigar eða deigkenndar eins og sumar eru. Ég vil helst hafa þær frekar litlar og ekki allt of bústnar en það er smekksatriði. Stundum hef ég þær ennþá stökkari og meira krispí, þá hef ég deigið dálítið stífara og þurrara, set hjartarsalt í staðinn fyrir matarsóda og flet þær e.t.v. aðeins þynnra út. Þannig verða þær mjög góðar alveg nýsteiktar en geymast illa. En svo má líka fletja deigið þykkara út og fá bústnari kleinur.

 Ég bragðbæti kleinur yfirleitt með nýsteyttum kardimommum. Þið getið notað kardimommuduft ef þið viljið en það er ekki eins gott og kardimommudropar eru uppfinning andskotans (mín skoðun). Og svo má nota önnur bragðefni, eins og rifinn sítrónubörk eða vanillu, til dæmis.

Ég byrjaði þess vegna á að steyta heilar kardimommur – svona eina matskeið, úr því kom sirka teskeið af kardimommudufti.

 

Svo setti ég þær í hrærivélarskálina ásamt 125 g af linu smjöri, 125 g af sykri, 175 ml af hreinni jógúrt, 50 ml af mjólk, 1 eggi, 475 g af hveiti (gæti þurft aðeins minna eða meira svo ég setti ekki alveg allt hveitið strax), 3 tsk af lyftidufti, 1/2 tsk af matarsóda og 1/4 tsk af salti. Hrærði þetta allt saman. (Ef smjörið er ekki mjög lint er kannski betra að byrja á að hræra saman smjör og sykur, bæta svo við eggi og síðan afganginum af hráefninu.)

 

Áferðin á kleinunum fer dálítið eftir því hvað deigið er þétt í sér. Ég vildi hafa það meðfærilegt en ekki stíft, þannig að auðvelt væri að hnoða það og fletja en án þess að það klesstist við hendur eða borðið þegar það er flatt út. Ég hafði skilið svolítið hveiti eftir en bætti því við þegar ég var búin að prófa deigið. Þá varð það mátulegt.

 

Ég skipti deiginu í tvennt  og flatti helminginn út í einu. Ekki mjög þunnt, kannski 4-5 mm eða svo, en það fer eftir hvernig maður vill hafa kleinurnar (þær sem ég fór með í vinnuna í morgun voru heldur þynnri en þessar).

 

Ég eignaðist nýlega þetta gamla kleinujárn – mamma átti það en ég hugsa að það sé komið frá langömmu í Dal eða enn eldra. Ákvað að prófa það að gamni. Það gerir mun breiðara og meira takkamynstur en önnur kleinujárn og það kom skemmtilega út en hentar líklega betur fyrir heldur þynnra deig.

 

Svo að fyrir meirihlutann af kleinunum notaði ég hefðbundið kleinujárn, að vísu nokkurra áratuga gamalt. Skar deigið í ræmur, síðan í búta á ská og gerði loks skurð á ská í miðjuna á hverjum bút.

 

Svo sneri ég kleinunum við, opnaði rifuna í miðjunni …

 

… stakk öðru hvassa horninu í gegn …

 

… og togaði hann svo alveg í gegn þannig að snúningur kom á kleinuna.

 

Á meðan ég gerði deigið, flatti það út, skar og sneri kleinunum hafði ég hitað feitina (Kristjáns steikingarfeiti) í potti og nú var hún einmitt komin í 180°C (ef maður á ekki hitamæli, þá er hún mátulega heit þegar maður setur deigbita út í og hann sekkur til botns en stígur svo upp og það sýður hressilega í kringum hann).

 

Og svo steikti ég kleinurnar, 8-10 í einu, eða eftir því hvað potturinn er stór. Sneri þeim einu sinni á meðan en þær eru fljótar að steikjast, 2-3 mínútur hver skammtur, eftir stærð og þykkt.

Ég færði þær upp með gataspaða og lét renna af þeim á eldhúspappír.

 

Og svo er um að gera að borða sem mest af þeim á meðan þær eru heitar. Eða volgar allavega.

 

Með kaffi eða með kaldri mjólk, til dæmis. En þessar voru reyndar ágætar daginn eftir líka. Það reynir hins vegar ekkert á það með þessar sem ég steikti í morgun, þær voru fljótar að klárast.

Kardimommubragðið var alveg hæfilegt, ekki sérlega sterkt, en eftirbragðið mjög gott.

 

Kleinur

125 g smjör

125 g sykur

1 egg

175 g hrein jógúrt (eða súrmjólk)

50 ml mjólk

1 tsk kardimommur, helst nýmalaðar

475 g hveiti, eða eftir þörfum

3 tsk lyftiduft

1/2 tsk matarsódi

1/4 tsk salt