Kunningi minn og mataráhugamaður sagði einhverntíma að ég mætti alls ekki blogga um gott hráefni sem ekki væri í tísku og þar af leiðandi ódýrt því þá væri segin saga að það kæmist í tísku og verðið snarhækkaði. Hann nefndi kálfakjöt, uxahala, osso buco … Ég held reyndar að ekkert af þessu hafi á nokkurn hátt verið mér að kenna. En ég er líka viss um að mér er alveg óhætt að segja frá því hvað ég hafði í kvöldmatinn, það mun ekki komast neitt sérstaklega í tísku eða hækka upp úr öllu valdi. Þótt það sé mjööög ódýrt (innan við 300 krónur kílóið) og gott (finnst mér alltsvo).

Ég fór semsagt í Nóatún á heimleiðinni, vantaði eitthvað af grænmeti og ávöxtum og fleiru. Ætlaði eiginlega ekki að kaupa neitt í kvöldmat því ég á afgang af túnfisksalati sem ég ætlaði að breyta í túnfiskgratín (en það get ég alveg eins gert á morgun, það geymist alveg þangaðtil). Ég gekk framhjá kjötborðinu og rak þá augun í lambalifur. Og allt í einu langaði mig svo í lifur.

Mér hefur alltaf þótt lifur góð (sýnir kannski bara hvað ég er spes) og ein af mínum betri veitingahúsaminningum er grilluð kálfalifur á Vasco and Piero’s Pavillion í Soho. (Sem ég mæli nú alveg með en stelpur, passið ykkur á kvensama þjóninum ef hann er þar enn.) En oftast læt ég mér lambalifur nægja. Og mér þykir hún sérlega góð með marokkósk/arabísku kryddi. Svo að ég ákvað að það yrði kvöldmaturinn.

Ég byrjaði á að flysja lauk (átti bara einn en hefði helst viljað hafa tvo), skera hann í tvennt og skera svo hvorn helming um sig í þunnar sneiðar. Svo þerraði ég lifrina með eldhúspappír, skar burt himnur og æðar og skar hana svo á ská í sneiðar, 1 cm eða þynnri.

 

Ég hitaði 1 msk af olíu og 1 msk af smjöri á þykkbotna pönnu, setti laukinn á hana og lét hann krauma við vægan hita í 10-15 mínútur. Hrærði oft á meðan og passaði að hann brynni ekki.

 

Á meðan blandaði ég saman 3 msk af hveiti, 1 tsk af kummini, 1 tsk af steyttu kóríanderfræi, 3/4 tsk af reyktri papriku (má vera venjuleg), cayenne-pipar á hnífsoddi og dálitlum pipar og salti.

Ég velti sneiðunum vel upp úr hveitiblöndunni, raðaði þeim á bakka, stráði því sem eftir var af hveitiblöndunni yfir og lét þetta liggja á meðan laukurinn kláraðist.

Þegar laukurinn var orðinn ljósgullinbrúnn og meyr tók ég hann af pönnunni og geymdi á diski. Bætti svo um 2 msk af olíu á pönnuna og hitaði hana. Raðaði svo lifrarsneiðunum á hana og steikti þær við meðalhita.

Þær þurfa tvær mínútur á hvorri hlið. Ekki meira.

 

Svo bar ég þær fram á salati með sítrónubátum og dreifði lauknum yfir.

Og til að krydda meira: Pistasíu-dukkah, reykt paprika og súmak.

Sko, þetta finnst mér nú góður matur. YMMV.

En ég hefði alveg viljað hafa meiri lauk.