Í dag eru liðin hundrað ár frá fæðingu Juliu Child, þeirrar merkiskonu, og það kom auðvitað ekki annað til greina en að elda eitthvað upp úr bókunum hennar, henni til heiðurs. Og ég vissi alveg hvað ég ætlaði að gera – ég átti dálítið af kirsiberjum sem lá á að fara að nota og ákvað að gera kirsiberja-clafoutis upp úr Mastering the Art of French Cooking.
Ég hef stundum tautað eitthvað um það að ég verði að fara að taka til í matreiðslubókasafninu og endurraða því og skrá og nú er komið að því að hjá því verður ekki lengur vikist: Ég finn hvergi bókina. Ég veit að ég hef ekki lánað hana, hún er hér einhvers staðar … en Einhvers Staðar nær yfir ansi fjölbreytt umhverfi á mínu heimili og bókin gæti víða leynst.
Ég var samt alveg róleg yfir því, kirsiberja-clafoutis-uppskriftin er ein af þekktari uppskriftum Juliu og ég vissi að ég gæti fundið hana á netinu einhvers staðar. Og jújú, ég valdi uppskriftina á http://www.epicurious.com; reyndar sá ég þess getið í athugasemdum að hún væri ekki alveg eins og hjá Juliu þótt hún væri merkt henni, en hvort þau hjá epicurious hafa gert breytingar eða hvort Julia hefur sjálf endurskoðað uppskriftina veit ég ekki. Og svo gerði ég sjálf smábreytingar, auk þess sem ég færði uppskriftina yfir í metrakerfið.
Ég byrjaði á að hita ofninn í 180°C og smyrja botninn á bökuformi með dálitlu smjöri. Julia notar 1 1/4 bolla af mjólk; ég átti bara léttmjólk svo ég notaði 200 ml af henni og 100 ml af rjóma og setti þetta í matvinnsluvélina (Julia notaði blandara) ásamt 80 g af sykri, 65 g af hveiti, svolitlu salti, 3 eggjum og 2 tsk af vanilluessens (Julia notar matskeið en ég notaði bara það sem eftir var í vanilluessensflöskunni (Nielsen-Massey, mæli með því).
Þeytti þetta snöggt saman, um að gera að þeyta ekki of mikið, og hellti svo dálitlu af blöndunni, tæplega sentímeters djúpu lagi, á botninn á bökumótinu, setti það í ofninn og bakaði 7-8 mínútur, eða þar til deigið var farið að stífna dálítið.
Julia notar þrjá bolla af kirsiberjum en þau eru svo dýr hérlendis að ég tími ekki að kaupa svo mikið; ég hugsa að þetta hafi verið um 250 grömm. Ég skolaði þau og tók af þeim stilkana. Julia vill láta taka steinana úr berjunum en ég lærði þegar ég bjó fyrst til kirsiberja-clafoutis að gera það ekki, enda var það aldrei gert upprunalega. Steinarnir gefa deiginu dálítið möndlubragð og sumir setja möndludropa í staðinn. Skoðun mín á möndludropum er alþekkt.
Ég tók bökuformið úr ofninum og dreifði berjunum yfir deigið. Eins og sést sukku þau mjög lítið í deigið og sitja því ekki öll á botninum þegar bakan er tilbúin. Það er kannski ekki svo slæmt þegar kirsiber eru annars vegar en verra með ýmsa aðra ávexti (það er alltsvo hægt að nota margs konar ávexti í clafoutis).
Svo hellti ég afganginum af deiginu yfir, stráði 80 g af sykri þar yfir, setti aftur í ofninn og bakaði í … ja, ég gleymdi satt að segja að taka tímann. Julia segir 45 mínútur, ég held ég hafi ekki bakað þetta alveg svo lengi.
Ég fylgdist með og clafoutis-ið er tilbúið þegar yfirborðið er fallega brúnt og þétt og hnífur sem stungið er í miðjuna kemur nokkuð hreinn út. Það þarf þó að passa sig að ofbaka ekki.
Svo er bara að sigta dálítinn flórsykur yfir og borða þetta volgt.
Julia vissi hvað hún söng.
Konan sem kyndir ofninn sinn 
Hvar færðu þennan vanilluessens hér á landi?
Við lifðum annars (meira og minna) á kirsuberjum úti í París og ég fór nærri því að gráta þegar ég sá verðið á þeim miðað við hér heima. Sá svo sirka 12-15 ber í bakka í Bónus þegar ég kom heim og þau kostuðu ríflega fimmhundruðkall. Þá fór ég næstum því aftur að gráta.
Mjög girnilegt, þarf að prófa þetta við tækifæri….hefurðu prófað þetta með öðrum ávaxtategundum??
Mig minnir að það hafi verið hægt að fá þennan vanilluessens í einhverri heildsölu hér, er þó ekki viss því ég birgi mig alltaf vel upp þegar ég fer til London. Keypti einmitt fjórar flöskur í Waitroses í síðasta mánuði, það ætti að duga fram á vor.
– Já, ég hef gert þetta t.d. með plómum, jarðarberjum og nektarínum, það var ekki síðra, sérstaklega þóttu mér nektarínurnar góðar.
Þetta lítur vel út. Veistu hvort að það sé mögulegt að frysta þetta og hita svo aftur upp? Ég ætla að prófa þetta með íslenskum bláberjum 🙂
Ég hef ekki prófað að frysta þetta en held að það sé ekki ráðlegt, svona eggjamassa hættir við að springa mikið og skilja sig þegar hann þiðnar. Hins vegar er vel hægt að frysta ber og ávexti og nota í réttinn – þá gæti e.t.v. verið gott að láta berin bara hálfþiðna áður en þau eru sett út í og baka þá e.t.v. aðeins lengur. – Ef notaðir eru safaríkir ávextir eða ber gæti verið ráðlegt að nota aðeins meira hveti í deigið en hér er gert til að vega upp á móti safanum sem lekur úr berjunum út í deigið þegar það hitnar.
Var með þetta í eftirrétt í matarboði núna áðan. Fékk ekki kirsuber en notaði jarðarber og brómber í staðinn. Vakti mikla lukku og allir mjög hrifnir. Takk fyrir uppskriftina 🙂
Gaman að heyra. Já, það er í rauninni hægt að nota flesta ávexti og ber og jarðarber eru einmitt fín og brómber örugglega líka.
Harða ávexti eins og epli held ég að væri þó gott að forelda aðeins, annaðhvort sjóða smástund í sykurvatni eða steikja í smjöri á pönnu þar til þau eru rétt byrjuð að mýkjast.
Ég gerði þessa í gær og notaði rauð stikkilsber, þau voru frekar súr en áferðin var skemmtileg. Ég notaði líklega aðeins minni sykur en þú talar um
Já, það þarf slatta af sykri til að vega upp á móti sýrunni í stikilsberjunum. – Ég hef aldrei gert clafoutis með stikilsberjum eingöngu en man að ég notaði einhverntíma stikilsber og rabarbara, sem er náttúrlega enn súrari. Minnir hálfpartinn að ég hafi þá látið berin og rabarbarann liggja í sykri nokkra stund áður en ég setti það út í.
[…] velta fyrir mér hvað ég ætti að gera úr kirisberjunum. Það fyrsta sem mér datt í hug var clafoutis en um það hef ég nú skrifað hér áður svo ákvað ég að gera frekar böku – reyndar […]